Incountry training Uganda

Hoi lieve allemaal,

Eerst ga ik jullie bijpraten na het berichtje dat niet helemaal goed doorkwam. Iets met stroomuitval en daardoor geen verbinding.. Gebeurt hier vaker, moeten we dus aan wennen. Helemaal niet erg, want er is hier genoeg te beleven en je wordt er creatief van (heb ik al een beetje gemerkt).
Wat ik jullie wilde vertellen in het vorige bericht was dat we zeer hartverwarmend en tegelijkertijd heel professioneel zijn ontvangen. Het is allemaal ontzettend goed geregeld, van accommodatie (tijdelijk in Kampala), tot financiën, tot informatie over alles wat we nodig hebben tot aan een lach en een bemoedigend en geruststellend woord indien nodig! Ik heb nu al veel respect voor het team van VSO in Uganda, thumbs up!
In het afgelopen weekend zijn we begonnen met taalles, Luganda wel te verstaan. Hartstikke leuk en praktisch, want hiermee bereik je de mensen toch wat gemakkelijker, in ieder geval breek je het ijs. Het is niet echt noodzakelijk, want iedereen (die ik tot nu toe heb ontmoet) spreekt 10x beter Engels dan ik en een ijsbreker is hier ook niet echt nodig. Mensen zijn super vriendelijk en dat voelt ook echt echt. Niet alleen uit beleefdheid bedoel ik. Ze nemen de tijd voor je (geen haast, tijd zat), en dat voelt heel prettig.
Ons groepje (Becky, Cris, Cynthia, Theresa (klinkt toch een stuk internationaler dan Trees ;-) en ik waren er helemaal klaar voor zaterdagochtend, wel nog redelijk vermoeid, maar vol goede zin. We leerden de beginselen van een markt/winkelsituatie en een situatie voor het vragen om, rijden in en betalen in een taxi. 's Middags kregen we wat uitleg over gebruiken en omgangsvormen hier, bere interessant en eigenlijk wel redelijk vergelijkbaar met wat wij gewend zijn. Ze nemen alleen veel meer tijd voor begroetingen, vragen hoe het met je is, en de Ugandezen (maar waarschijnlijk Afrikanen in het algemeen) zijn minder gesteld op hun privacy. Ik hoef dus niet echt bang te zijn me hier alleen te voelen, wel een hele geruststelling voor zo'n type als ik.
Tussen de middag eten we in het lunchtentje tegenover, waar ze allemaal verse en goed gekruide (zeker niet te) schotels klaarmaken. Ik eet tot nu toe van alles en nog wat (goed he?!), zoals rijst, falafel, verse bonen, verse spinazie, bieten, brood, eieren. Geen vlees of vis om verschillende redenen, maar vooral omdat het me niet lekker lijkt en ik toch een beetje bang ben er ziek van te worden. Ik ben blij dat er genoeg keuze is in gezond eten.
Zondagmiddag zijn we door iemand van de staf van VSO (Harriette) en een VSO volunteer (Joyce, een laboratoriumanalist uit de Filipijnen) meegenomen naar Kampala centrum. Dat was een ervaring op zichzelf. Met het openbaar vervoer (minibusje) de stad in (we zitten nu een beetje buiten het drukke centrum), waar het druk (hoewel zondag), warm en wat minder vriendelijk was. Vergelijkbaar met de grote steden in het Middenoosten, Azië, en waarschijnlijk zeker geen uitzondering op andere Afrikaanse hoofdsteden. Ik heb al bedacht dat ik daar alleen naar toe ga als het nodig is (post, geld, ambassade).
's Avonds gingen we naar een cultureel centrum (blijft lastig aan dit soort dingen te ontsnappen ;-) waar we 5 uur lang hebben mogen genieten van Ugandese dans, zang en drums. Ik had toch niks anders te doen, haha! Nee, het was best oké en gezellig met de groep. Attent dat VSO dit voor ons regelt.
Vandaag het begin van een nieuwe werkweek, dus werd er ook weer hard gewerkt op het VSO kantoor. In het volgende blogbericht zal ik al wat inhoudelijk ingaan op het project. Ik zal proberen het een beetje gescheiden te houden, zodat jullie kunnen kiezen voor de Uganda-ervaring-verhalen of ook de inhoudelijke (onderwijs)berichten. Ik probeer nog een aantal foto's te uploaden, maar ben er niet zeker van dat het gaat lukken. Afhankelijk van de verbinding op het moment... Tot de volgende keer!