Voorbereiding VSO zit er op!

Hallo allemaal!!

Fijn om zoveel reacties te krijgen op mijn vorige berichten en leuk om weer een bericht te kunnen plaatsen op het weblog. Het was een enorm intensieve, leerzame, maar ook vermoeiende week. De internetverbinding is aan het einde van de week een probleem geweest door stroomuitval en overbelasting van het netwerk, dus ik kon alleen soms kort even mijn mail checken bij het VSO-office. Nu weekend, lekker rustig genieten van de zon en even niets doen…En een beetje 'bijbloggen' :-)
Maandag, dinsdag en woensdag hadden we nog incountry training. Er is veel aandacht besteed aan thema's die in dit land - maar ook in andere (Oost-)Afrikaanse landen - een rol spelen en waar je iets mee moet (in ieder geval wat van moet weten) als je hier woont en werkt. In de voorbereidende VSO-weekenden in Nederland is ook al veel besproken, zoals corruptie, HIV- AIDS en veiligheid. Deze incountry training richt zich, zoals het laat raden, specifiek op de issues in Uganda. Een van de dingen die mij erg geraakt heeft en waar ik jullie later nog wat meer over wil vertellen is kindermishandeling en in het bijzonder offering. Een tragisch fenomeen, dat hier gelukkig niet (meer, mede dankzij ontwikkelingshulp!!) aan de orde van de dag is, maar nog wel regelmatig voorkomt. Ik kom hier later zeker nog op terug, als ik er wat meer over weet en jullie het wat beter kan uitleggen.
Ook waren er sessies tijdens de incountry training die gingen over huishouden (hoe werkt mijn waterfilter en hoe moet ik mijn muskietennet behandelen) en vervoer (wat zijn de meest handige en veilige manieren van reizen/vervoer). Ook kregen we informatie over wat te doen als je medische hulp nodig hebt. Becky kwam dit helaas meteen goed van pas, want zij heeft deze week al een salmonella bacterie opgelopen. Misschien wel van de salade (hoewel keurig gewassen in veilig water) die ik voor ons vijven heb gemaakt, oepsss.. Gelukkig kon ze snel terecht in een prima kliniek en kreeg ze medicijnen, waardoor het binnen een dag weer over was. Tegelijkertijd realiseerden we ons dat dit niet gewoon is voor de mensen hier. Ugandesen hebben zeker niet allemaal snel toegang tot kwalitatief goede zorg. Alleen als je het je kan veroorloven, krijg je goede medische hulp. Anders ben je toegewezen op de grote en trage (want heel bureaucratische) overheidsziekenhuizen, waar de kwaliteit is te betwijfelen en goede medicatie vaak niet beschikbaar is. Wij bevinden ons dus echt in een luxe en uitzonderingspositie, iets dat je thuis in Nederland, maar hier des te meer beseft.
Wat we ook nog hebben geregeld is een bankrekening openen met bankpas hier in Kampala, waar mijn maandelijkse salaris op wordt gestort en waarvan ik geld kan opnemen, gelukkig ook in Masaka. Het vraagt ook nog flink wat van mijn begrotingscompetenties (ai), omdat we hier natuurlijk een heel andere levensstandaard, andere bedragen voor de vaste lasten (eten, gas, water, licht) en andere lasten überhaupt hebben (schoonmaker, tuinman). Bovendien heel ander geld en andere prijzen om mee rekenen, 3200 Ush is ong. 1 euro.
Op donderdag en vrijdag hadden we een congres van VSO. We vielen met onze neus in de boter, want om die reden kwamen alle VSO volunteers die in Uganda werken samen. Leuk om iedereen een beetje te leren kennen en heel boeiend om te horen wat iedereen voor werk doet, wat men bereikt en tegen aan loopt. De meeste volunteers komen uit de UK, een aantal uit de Filipijnen en op het moment zijn Trees en ik de enige Dutchies. De sectoren waarin gewerkt wordt is gezondheid, economie (ze noemen het hier livelyhood) en onderwijs. De instellingen waarbinnen gewerkt wordt is heel divers; ziekenhuizen, vluchtelingenkampen (aan de grens met Rwanda en aan de grens met Zuid-Sudan), vrouwenverbonden (met daarbinnen weer verschillende doelgroepen; bijv. youth, HIV of disabbilities), onderwijsinspectie, (lokale) overheid, en opleidingsinstituten zoals waar Trees en ik komen te werken. Het VSO-congres stond in het teken van de nieuwe visie, missie en strategie van VSO Uganda en de bedoeling was met elkaar uit te wisselen en te brainstormen over stand van zaken binnen de verschillende projecten, (nieuwe) mogelijkheden, uitdagingen en problemen die er zijn (en voorlopig blijven) en hoe daarmee om te gaan. Super interessant, maar ook hartstikke moeilijk, want nieuw voor mij inhoudelijk en allemaal in ratelEngels ;-) fffff. Toch nog vrijdagavond met de volunteers die in Kampala bleven wezen uit eten, want het is toch wel leuk en belangrijk om in het netwerkje hier mijn draai te vinden.
Zaterdag en zondag dus redelijk rustig aan, hoewel we ook deze dagen wat op de planning hadden en ook weer nieuwe avonturen opleverde :-) Lillian, degene die het educatie programma bij VSO aanstuurt en waar wij de komende tijd dus veel mee te maken krijgen, vond het leuk om ons het weekend een beetje op sleeptouw te nemen. Ontzettend lief van haar en fijn voor ons, dus stonden we om 11.00 u zaterdagochtend paraat om naar de 'winkel' te gaan om rokken te kopen voor Trees en Cynthia. Ik had dankzij de gulle giften van ons mam en Jikke hele mooie en bruikbare rokken (niet te kort ;-)) bij me, dus ik ging mee ter assistentie! We kwamen terecht op een enorme markt met hopen kleren, waar we tussen konden zoeken naar iets van onze gading. Elke hoop was gesorteerd op kledingstuk, zo begonnen we bij de rokken, van kort naar lang, en eindigden we via de tuniekenbult bij de tshirtjeshoop. Het grappige was dat ik het idee had stond te snuffelen tussen spullen die ik net voor kerst zelf naar de kledingcontainer bij de supermarkt had gebracht en dat is hier dan weer 'big business'. Dit is voor de mensen hier de kledingwinkel (zelfs voor degenen met een goede baan zoals Lillian), tweedehands kleding uit het westen, die je voor 30 eurocent tot 1 euro per stuk koopt. Ze wassen en strijken het netjes en voilà, net als nieuw!
Zondagmiddag nam Lillian ons mee naar een katholieke kerk in de stad, bijna iedereen is hier trouwe kerkganger en is gelovig. Bovendien is het ook een sociale bezigheid vooral door het samen zingen, iedereen zong uit volle borst mee (klonk echt gaaf, soort gospel). Ik weet niet of het iets voor mij kan zijn als niet-gelovige om naar de kerk te gaan in Masaka, maar dat zie ik dan wel weer…
Vandaag gaan we naar het Unicef kantoor in het centrum, als ook morgen en overmorgen. We krijgen daar een introductie, specifiek over ons placement op het CPTC (core primary teacher college), de doelstellingen, onze verantwoordelijkheden en alles wat er nog meer bij komt kijken. Daar zal ik jullie de volgende keer vast weer meer over kunnen vertellen!

Nogmaals bedankt voor jullie leuke reacties op het vorige stuk!
Lars; ik ga donderdag naar mijn nieuwe huis in Masaka, ik ga daar zeker jouw tekening ophangen, ook de foto van jouw mama en de foto's en kaarten van iedereen die ik heb gekregen! Ik vertel je snel hoe het huisje eruit ziet, misschien kan ik straks wel wat foto's op de site zetten!
Vanessa, ik hoop dat het me lukt om gorilla's te zien, lijkt me een heel speciale ervaring.
Henriette, dank je wel voor je reactie. Trees en ik wensen jullie ook super veel succes. Stuur je me ook een link van jouw blog, ben ook heel benieuwd naar jullie avonturen. Veel succes met de laatste voorbereidingen en afscheid nemen.
Mea; Heb al veel aan je gedacht hier, jij zou dit echt ook heel leuk vinden! ik mis jullie trouwens wel hoor..! Fijn als jullie kunnen komen, moeten we binnenkort maar even over de mail afstemmen! Spannend van de nieuwe Verbunt spruit, houd me op de hoogte!
Koen: Ze hebben hier pindakaas!!!!!!!!!!!!!!!

Tot de volgende keer!